پنج گنجشک روی شاخه ی درختی نشسته بودندکه ناگه دوگنجشک از آن پنج گنجشک تصمیم می گیرند از روی درخت بپرند.حال از شما مخاطب عزیز سوال می کنیم که چند گنجشک روی شاخه درخت باقی خواهند ماند؟اعتماد به نفس شما ستودنی است وقتی به سرعت دوگنجشک را از پنج گنجشک کم کردید و به جواب سه گنجشک روی درخت باقی می مانند رسیدید.ولی باید به اطلاع برسانیم که شما به جواب درستی نرسیده اید چرا که آن دو گنجشک فقط تصمیم داشتند از روی شاخه ی درخت بپرند ولی در واقع از روی شاخه ی درخت نپریدند، بنابراین همان پنج گنجشک روی شاخه درخت باقی ماندند.

واقعیت آنکه تصمیمات فقط یک قدم در راه بدست آوردن خواسته های تعریف شده زندگی ما حساب می شوند.دیدیم که تصمیم به پریدن ،آن دو گنجشک را از روی شاخه پرواز نداد.به نظر می رسد خیلی از افراد جامعه کنونی ما تصمیمات خوبی برای خود وزندگی و آینده خود اتخاذ می کنند در حالی که اساسآ این تصمیمات در حد تصورات باقی می ماند.معمای کوتاه اول مقاله این را ثابت می نماید که تصمیم داشتن به انجام کاری در محاسبات واقعی به حساب می آید ولیکن برای اجرایی شدن ذهنیت ما قدمی بر نمی دارند.تصمیمی برای کاری داشتن صرفآ کافی نیست. فرض بفرمائید تصمیم می گیریم که یک خانه با مساحتی بالا و با تمام امکانات داشته باشیم ،ولی هنوز مستاجر هستیم و چند روزی می شود که سر ماه فرارسیده است وباید برای پرداخت اجاره به صاحبخانه فکری اندیشیده شود. نتیجه آنکه این تصوربرای ما امری واقعی نخواهد بود و با حلوا حلوا کردن دهان شیرین نمی شود.

حال دانش آموزی را به خاطر آورید که در فصل امتحانات خود سخت مشغول به مرور درسهایش است و هنگامی که او را برای حضور در یک میهمانی دعوت می کنند تمام قد ایستاده و این دعوت را به جهت بهره مندی بهتر و بیشتر از وقتش رد می کند.این دانش آموز برای گرفتن نمرات خوب تصمیم دارد و عزم خود را جزم کرده است تا آینده ای مطلوب برای خود مهیا کند.آینده هنوز نیامده است ولی او به خوبی این را می داند که مسیر آینده از امروز می گذرد. بنا بر تصمیماتی که دارد وهنگامی که به یک میهمانی دعوت می شود تفریح را به تصمیمات خود ترجیح نمی دهد.